Археолошките наоди од јужниот дел на САД, Мексико и Перу откриваат дека кактусите што содржат мескалин биле користени во церемонии илјадници години. Кактусот Сан Педро се издвојува во содржината на Мескалин. Употребата на кактусот Сан Педро (или по неговото локално име, Вачума), кој бил вообичаен во Перу уште пред Империјата на Инките, бил значително намален по шпанските освојувања, но од средината на 20 век постепено се проширил од Перу во Боливија и Чиле, главно како лек.
Идентификацијата на мескалинот како активна супстанција во кактусот Сан Педро беше постигната дури во 1960 година. Оваа супстанца се наоѓа најмногу под кората. Името Сан-Педро, кое го добило кактусот по шпанските освојувања, се однесува на Свети Петар, кој според христијанското верување ги држи клучевите од рајските порти. Во моментов, тој останува во употреба за слични цели од страна на црквата на Индијанците, која е основана кон крајот на 19 век.
