Хофман подоцна го патентирал 4-AcO-DMT, кој подоцна бил заборавен, сè додека повторно не се појавил како лек за забава во 1990-тите. Во 1999 година, професорот и психоделичен научник Дејвид Е. Николс се обиде да предизвика интерес за 4-AcO-DMT со тоа што го претстави како безбедна и исплатлива алтернатива на псилоцибин, бидејќи е многу полесно и поевтино да се синтетизира. 20 години подоцна и никој сè уште не извршил ниту една значајна студија за безбедноста и потенцијалните придобивки од 4-AcO-DMT, и покрај неговата растечка популарност меѓу корисниците на психоделици.
4-AcO-DMT доаѓа во форма на прав што може да се проголта или да се шмрка. Како и кај сите психоделици, микро-дозите се клучни во одредувањето на ефектите и искуството кое, според извештаите, е многу слично на печурките или DMT.
